اورانوس و نپتون احتمالا میزبان اقیانوس‌های عظیم آبی در اعماق خود هستند

نپتون از نظر اندازه شبیه به اورانوس است. اما دقیقاً نسخه دوتایی آن نیست، اما حجم بیشتری دارد و در عین حال کوچکتر است. مدل Militzer یک جو نازک تر و یک هسته بزرگتر (به اندازه مریخ) را برای نپتون نشان می دهد. اما اورانوس و نپتون هر دو دارای لایه های یکسانی از آب و هیدروکربن هستند. میلیتزر در بیانیه ای گفت:

اکنون ما یک نظریه خوب داریم که نشان می دهد چرا اورانوس و نپتون میدان های متفاوتی دارند که با سیاراتی مانند زمین، مشتری و زحل نیز بسیار متفاوت است. ما قبلا این اطلاعات را نمی دانستیم. آنها مانند آب و روغن رفتار می کنند، با این تفاوت که روغن در پایین قرار می گیرد زیرا هیدروژن خود را از دست داده است.

با توجه به اندازه گیری های وویجر 2، میدان های مغناطیسی اورانوس و نپتون ناهموار هستند و به طور قابل توجهی با میدان شمالی-جنوبی زمین تفاوت دارند. به گفته میلیتزر، علت این مشکل را می توان در نبود همرفت در این دو جهان جستجو کرد. لایه هیدروکربنی ثابت و تقریباً مانند یک پلیمر پلاستیکی است، بنابراین اجازه انتقال همرفت را نمی دهد. میلیتزر در ادامه توضیح می دهد:

ما فکر می کنیم اقیانوسی وجود دارد که در آن هیدروژن ترکیب شده و رسانایی بالایی دارد که برای میدان مغناطیسی لازم است.

با این حال، فشار اقیانوس 60000 برابر سطح زمین است، بنابراین می تواند به عنوان یک سیال فوق بحرانی (مخلوطی از گاز و مایع) به جای آب روی زمین عمل کند. این آب نیز مانند نفت و آب از لایه غنی از کربن در زیر که اقیانوس را از هسته سیاره جدا می کند جدا می شود.

دانشمندان قبلاً فکر می کردند که درون اورانوس و نپتون بیشتر مخلوط شده است. میلیتزر می‌گوید آنچه جدید است این است که آب از کربن جدا شده است. اما اورانوس و نپتون ممکن است با هیدروژن کمتری نسبت به مشتری و زحل به دلیل فاصله آنها از خورشید تشکیل شده باشند.

لایه آبی مسئول ایجاد میدان های مغناطیسی نامنظم اورانوس و نپتون است. فرضیه دکتر میلیتزر ممکن است تفاوت کلیدی بین مشتری و زحل و اورانوس و نپتون را توضیح دهد. بیشتر مشتری و زحل هیدروژن است. اولین قدم برای درک منظومه شمسی، تمایز بین غول های گازی و سیارات سنگی بود. سپس به تفاوت غول های هیدروژنی و غول های یخی می رسیم.

کشف فوق ممکن است داده های خوبی برای بازگشت اورانوس در دهه آینده ارائه دهد. مدارگرد اورانوس می تواند ابزارهایی برای اندازه گیری فضای داخلی اورانوس و میدان مغناطیسی آن حمل کند که قادر به اندازه گیری ساختار داخلی و میدان مغناطیسی اورانوس و تشخیص وجود لایه آب در این سیاره است.