مقایسه برد و سرعت موشک های بالستیک

برخلاف موشک‌های کروز که می‌توانند نزدیک به زمین حرکت کنند، شناسایی آنها دشوار است و می‌توان آنها را با استفاده از GPS یا به صورت دستی به سمت اهداف خود هدایت کرد، موشک‌های بالستیک به سمت بالا پرتاب می‌شوند و سپس بدون نیرو به سمت اهداف سقوط می‌کنند. پرتاب اولیه به آسمان توسط موشک هایی انجام می شود که از سوخت جامد یا مایع استفاده می کنند و موشک های بالستیک دارای سه مرحله پرواز هستند. مرحله اول مرحله تقویت است، یعنی. مرحله ای که در آن موشک شلیک می کند، در حالی که فاز دوم و سوم فازهای بدون نیرو هستند که در آن موشک قبل از فرود به سمت هدف به سمت بالا ادامه می دهد (فاز پایانی). ). برخی از موشک های بالستیک می توانند با سرعتی نزدیک به 25000 کیلومتر در ساعت حرکت کنند، اگرچه سرعت و برد موشک ها از نوع به نوع دیگر متفاوت است.

در واقع موشک های بالستیک به طور کلی بر اساس بردشان به چهار دسته کوتاه برد، میان برد، دوربرد و بین قاره ای تقسیم می شوند. در طول جنگ سرد، ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی هزاران موشک بالستیک تولید کردند که بسیاری از آنها هنوز عملیاتی هستند. اگرچه این موشک‌ها فوق‌العاده قدرتمند و خطرناک هستند و حتی قادر به حمل کلاهک هستند، اما بدون ضعف نیستند – آمریکا و برخی از متحدانش از سیستم دفاع هوایی پاتریوت و سامانه دفاع ضد موشکی Arrow 3 به عنوان سپر در برابر آنها استفاده می‌کنند.

متأسفانه، اخیراً موشک‌های بالستیک بسیار در اخبار منتشر شده است، زیرا اخیراً توسط هر دو طرف در جنگ روسیه و اوکراین مورد استفاده قرار گرفته است. اوکراین حتی ادعا می کند که در نوامبر 2024 روسیه اولین کشوری است که از موشک بالستیک قاره پیما (ICBM) در درگیری مسلحانه استفاده کرد. با این حال، روسیه مدعی است که این موشک در واقع یک موشک بالستیک میان برد بوده است. در زمان نگارش این مقاله هنوز مشخص نیست که چه نوع موشک های بالستیک در این جنگ مورد استفاده قرار خواهد گرفت. با این حال، در اینجا شما را با چهار نوع اصلی موشک بالستیک آشنا می کنیم.

موشک های بالستیک کوتاه برد (SRBM)

موشک های بالستیک کوتاه برد (SRBMs) جزو موشک هایی با برد کمتر از 1000 کیلومتر طبقه بندی می شوند. SRBM ها به عنوان موشک های تاکتیکی شناخته می شوند و همچنین می توانند به عنوان موشک های بالستیک میدان نبرد طبقه بندی شوند. این موشک‌ها به دلیل برد کوتاه‌تر، عموماً بیشتر از موشک‌های دوربرد استفاده می‌شوند و در چندین درگیری منطقه‌ای از جمله جنگ ایران و عراق و جنگ خلیج فارس مورد استفاده قرار گرفته‌اند. بسیاری از کشورها از جمله بلاروس، مصر، هند، اسلواکی، ترکمنستان و یمن، موشک های بالستیک کوتاه برد هال را در زرادخانه خود گنجانده اند.

یکی از معروف ترین موشک های بالستیک کوتاه برد، موشک اسکاد است که در ابتدا بلافاصله پس از پایان جنگ جهانی دوم توسط اتحاد جماهیر شوروی ساخته شد. اسکاد که هنوز توسط چندین کشور استفاده می شود، بردی بین 190 تا 550 کیلومتر دارد و از نظر تئوری می تواند محموله های هسته ای را حمل کند، اگرچه ارتش های بزرگتری مانند روسیه اسکادهای خود را با نسخه های کوتاه برد پیشرفته تری جایگزین کرده اند. این موشک های بالستیک کوتاه برد پیشرفته روسی، از جمله اسکندر 9K720 و OTR-21 توچکا، قابلیت حمل و نقل جاده ای را دارند و می توانند به سرعت در میدان های نبرد و نزدیک آن مستقر شوند. هر دو موشک بالستیک کوتاه برد در جنگ کنونی روسیه و اوکراین مورد استفاده قرار گرفته اند. موشک اسکندر بردی بین 400 تا 500 کیلومتر دارد و محموله سرجنگی آن 480 تا 700 کیلوگرم است که برای حمل کلاهک های انفجاری قوی، مهمات شکستنی، نفوذگرهای زمینی و ترموباریک کافی است. Dot – همچنین به عنوان Scarab شناخته می شود – برد بسیار کوتاه تری دارد (70 تا 120 کیلومتر) و می تواند کلاهکی با وزن 482 کیلوگرم حمل کند، اگرچه این کلاهک می تواند هسته ای یا شیمیایی باشد و آن را به سلاح مرگبار بسیار قوی تری تبدیل می کند.

ایالات متحده نیز در حال حاضر از موشک های بالستیک کوتاه برد استفاده می کند. سامانه موشکی تاکتیکی MGM-140 (ATACMS) اولین بار در جنگ خلیج فارس مورد استفاده قرار گرفت. این موشک ها متحرک هستند و می توانند از وسایل نقلیه پرتاب شوند و تا 300 کیلومتر برد دارند. ATACMS می تواند یک کلاهک منفرد به وزن 560 کیلوگرم حمل کند و با مهمات خوشه ای با انفجار قوی یا 300 تا 950 گلوله تکه تکه درگیر نیروهای دشمن شود.

موشک های بالستیک میان برد (MRBM)

موشک های بالستیک میان برد (MRBM) بردی بین 1000 تا 3000 کیلومتر دارند که به عنوان موشک های بالستیک میدان نبرد نیز شناخته می شوند. یکی از این MRBM ها موشک DF-21 است که توسط چین ساخته شده و در حال حاضر نیز در خدمت آن کشور است. تنها کشور دیگری که DF-21 دارد عربستان سعودی است. DF-21 بردی معادل 2150 کیلومتر دارد و – با محموله 600 کیلوگرمی – می تواند کلاهک های هسته ای 250 یا 500 کیلوتنی را حمل کند. DF-21 10.7 متری می تواند از یک ناو متحرک جاده ای پرتاب شود و از یک پیشران جامد دو مرحله ای برای رسیدن به هدف خود استفاده می کند.

ایالات متحده در حال حاضر هیچ موشک بالستیک میان برد عملیاتی ندارد که توسعه و استفاده از آن در معاهده نیروهای هسته ای میان برد در سال 1987 ممنوع شده بود. بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی. این معاهده استفاده از برخی موشک‌های زمین‌پایه با برد 500 تا 5500 کیلومتر را که شامل موشک‌های بالستیک میان‌برد می‌شود، ممنوع می‌کند. با این حال، ایالات متحده به طور رسمی از معاهده INF در سال 2019 خارج شد. در دوره اول دولت ترامپ، زیرا دولت او معتقد بود که روسیه این معاهده را نقض کرده است.

ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه مدعی است که در 21 نوامبر 2024 کی یف، پایتخت اوکراین را با یک موشک بالستیک میان برد هدف قرار داده است. پوتین مدعی است که نیروهای روسی در حال آزمایش یک سلاح جدید به نام هستند فندق شکن و این سلاح حامل کلاهک اولتراسونیک غیر هسته ای بود.

موشک های بالستیک دوربرد (IRBM)

اگرچه این موشک ها به عنوان موشک های بالستیک میان برد شناخته می شوند، اجازه ندهید کلمه “میانگین” شما را گول بزند – IRBM ها می توانند اهداف دورتر را درگیر کنند زیرا برد آنها بین 3000 تا 5500 کیلومتر است. بنابراین مانند موشک های ICBM در دسته موشک های بالستیک استراتژیک قرار می گیرند. IRBM ها اولین بار در اوایل جنگ سرد توسعه یافتند و PGM-19 مشتری یکی از آنها بود. موشک بالستیک دوربرد PGM-19 مشتری اولویت بالایی برای رئیس جمهور آیزنهاور بود و در اصل توسط ورنر فون براون، پیشگام مهندسی فضایی و موشکی آلمان طراحی شد. این موشک از موتور موشک Rocketdyne S-3D استفاده می کند که قادر به تولید 150000 پوند نیروی رانش است و یک کلاهک گرما هسته ای W-49 را حمل می کند.

یکی دیگر از میراث های دوران جنگ سرد، موشک بالستیک دوربرد RSD-10 پایونیر اتحاد جماهیر شوروی است، موشک بالستیک دوربردی که از سوخت جامد دو مرحله ای استفاده می کند و بردی معادل 5000 کیلومتر دارد. این موشک می‌توانست تا سه کلاهک 150 کیلوتنی را حمل کند و تا امضای پیمان منع موشک‌های هسته‌ای میان‌برد با ایالات متحده در خدمت بود.

یکی از موشک های IRBM که در حال حاضر در خدمت است، DF-26 است، اولین موشک بالستیک چین که قادر به رسیدن به قلمرو ایالات متحده در گوام است. زیرا برد این موشک بالستیک چینی 4000 کیلومتر است و می تواند محموله هسته ای یا معمولی 1200 تا 1800 کیلوگرم را حمل کند. یکی از موشک های بالستیک اخیرا توسعه یافته، DF-26 چینی است که بسیار دقیق است.

موشک های بالستیک قاره پیما (ICBM)

چهارمین نوع موشک بالستیک، موشک بالستیک قاره پیما (ICBM) است که نام خود را از برد باورنکردنی آن گرفته است – هر موشک بالستیک با برد بیش از 5500 کیلومتر در این دسته قرار می گیرد. این موشک ها با قابلیت شلیک از قاره ای به قاره دیگر، سلاح نمادین جنگ جهانی شرق و غرب هستند و جزو موشک های بالستیک استراتژیک طبقه بندی می شوند.

ایالات متحده در حال حاضر دارای 450 سیلو عملیاتی شناخته شده ICBM است – واقع در وایومینگ، مونتانا و داکوتای شمالی. این سیلوها حاوی موشک‌های بالستیک قاره‌پیما Minuteman III هستند که یک سوم سیستم دفاعی سه‌گانه هسته‌ای آمریکا را تشکیل می‌دهند و با راکت‌های سه مرحله‌ای سوخت جامد نیرو می‌گیرند. وزن هر یک از این موشک های بالستیک قاره پیما نزدیک به 36.2 تن، برد بیش از 9650 کیلومتر است و می توانند تا 1120 کیلومتر صعود و سپس به سمت هدف فرود بیایند در حالی که توانایی رسیدن به سرعت 23 ماخ (تقریباً 24000) را دارند. کیلومتر در ساعت). آخرین مورد از 400 موشک بالستیک قاره پیمای Minuteman III در سال 1978 ساخته شد و تقریباً 50 سال عمر کرد – با این حال، سیستم های هدایت موشک و سایر عناصر از جمله کلاهک ها در طول زمان به روز شده اند. ایالات متحده قصد دارد زرادخانه Minuteman III خود را با موشک های بالستیک قاره پیمای LGM-35A Sentinel در حال توسعه جایگزین و ارتقا دهد. با این حال، ممکن است مدتی طول بکشد تا این تغییر کامل شود.

یکی دیگر از موشک های بالستیک قاره پیما جدیدتر و کشنده تر، DF-41 ساخت چین است که می تواند تا 10 کلاهک هسته ای را حمل کند و بردی تا 15000 کیلومتر دارد. چین در حال حاضر از DF-31 استفاده می کند، در حالی که ICBM عملیاتی روسیه RS-24 Yars است. هر دو برد حدود 10000 کیلومتر و بازده انفجار هسته ای 200 کیلوتن دارند.