چرا سوریه برای روسیه مهم است؟/ دلایل پیشروی سریع «تحریر الشام» – تابناک

سوریه نه تنها یک پایگاه نظامی برای روسیه است، بلکه سنگ بنای موقعیت قدرت بزرگ آن است.

به گزارش سرویس بین الملل تابناکنیکول گرایفسکی در مقاله ای که در سایت تحلیلی آتلانتیک It نشان می دهد سوریه نوشت، نیروهای شورشی روز شنبه به حلب هجوم بردند و مرکز شهر را در یک حمله برق آسا سه روزه به تصرف خود درآوردند که به نظر می رسید سیطره مسکو را بر شهر سست کند. اما تعهد روسیه به سوریه واقعاً تزلزل نکرده است و روسیه نیز واقعاً تزلزل نکرده است.

پیشروی شورشیان سوری به رهبری گروه حیات تحریر الشام (HTS) نشانه ای از کاهش توجه روسیه را نشان نمی دهد. روسیه نه تنها خروج از سوریه را بررسی نمی کند، بلکه به نظر می رسد آماده است سرمایه گذاری خود را در آنجا دو برابر کند، حتی اگر مجبور باشد برای این کار به نیروهای مورد حمایت ایران و همکاری قدرت های منطقه ای تکیه کند.

سوریه برای مسکو مهم است زیرا مداخله در آنجا در سال 2015 انجام شد. به پوتین اجازه داد تا روایت افول روسیه را که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به وجود آمد تغییر دهد.

روسیه دیگر کشوری نخواهد بود که باراک اوباما آن را به عنوان یک قدرت منطقه ای رو به زوال رد کرد – بلکه حامی رژیم اسد خواهد بود و بدین ترتیب کتاب بازی نفوذ در خاورمیانه را بازنویسی می کند.

مداخلات شرق به رهبری آمریکا، مانند حمله به عراق و عملیات ناتو در لیبی، این دولت ها را متلاشی کرد و هرج و مرج ایجاد کرد. مداخله روسیه نتیجه معکوس خواهد داشت و حاکمیت و نظم منطقه ای سوریه را حفظ خواهد کرد.

برای درک موقعیت نظامی روسیه در سوریه، زمانی که مسکو برای اولین بار در سپتامبر 2015 در آنجا مداخله کرد، این کار را با ردپایی غافلگیرکننده و برنامه ای بلندمدت برای مدرن سازی و تقویت ارتش سوریه انجام داد. مسکو تنها 2500 تا 4500 پرسنل را با تمرکز بر نیروی هوایی، پدافند هوایی و نیروهای ویژه به سوریه اعزام کرده است، در حالی که برای تامین نیروی زمینی به ایران و نیروهای نیابتی آن متکی است.

نیروی هوایی روسیه که از پایگاه هوایی حمیمیم عملیات می کند، از عملیات زمینی پشتیبانی می کند. بمب افکن های دوربرد در روسیه به همراه موشک های کروز ناوهای جنگی روسیه در دریای مدیترانه مواضعی را در عمق سوریه هدف قرار دادند. مسکو همچنین سامانه های دفاع هوایی پیشرفته از جمله اس-400، اس-300 را با قابلیت های جنگ الکترونیک ارائه کرده است.

مسکو تعدادی یگان های عملیات ویژه، پلیس نظامی، مستشاران و تیم های توپخانه ای را به سوریه اعزام کرده است. اما برای بازپس گیری اراضی از شورشیان، تقریباً به طور کامل به شبکه ای از نیروهای تحت حمایت ایران، از جمله سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، نیروهای حشد الشعبی عراق، فاطمیون افغانستان، زینبیون پاکستان و حزب الله متکی بوده است.

در نهایت، کرملین به دنبال تبدیل ارتش عربی سوریه (SAA) به یک نیروی جنگی حرفه‌ای بود که قادر به تأمین امنیت مستقل برای رژیم اسد بود و بنابراین منابعی را برای نوسازی ساختارهای فرماندهی ارتش عربی سوریه، بهبود هماهنگی میدان جنگ و تجهیز واحدها اختصاص داد. با سلاح های مدرن روسی

رویکرد روسیه در قبال سوریه پایدار به نظر می رسد، زیرا در سال 2022 با شروع جنگ در اوکراین، حضور نظامی خود در سوریه را تعدیل کرد. مسکو چندین هواپیما و سامانه پدافند هوایی اس-300 را در اوکراین مستقر کرد، اما پایگاه هوایی حمیمیم همچنان فعال بود. مهمتر از آن، کرملین حضور حداقلی خود را در زمین کاهش داد و بیشتر به نیروهای تحت حمایت ایران تکیه کرد و برخی از پست های فرماندهی خود را به آنها منتقل کرد.

زمانی که تحریرالشام برای اولین بار به حلب حمله کرد، سرعت و غافلگیری پیشروی، فرصتی برای هماهنگی نیروهای زمینی یا سازماندهی پشتیبانی هوایی موثر در مقیاس مورد نیاز برای مقابله با چنین حمله گسترده ای را برای مسکو نگذاشت.

با این حال، این امر روسیه را از سوریه مستثنی نمی کند. او در حال حاضر از سوریه برای تقویت مجدد نفوذ خود در خاورمیانه استفاده می کند و خود را به عنوان یک واسطه کلیدی بین ایران، ترکیه، کشورهای خلیج فارس، ایالات متحده و اسرائیل قرار می دهد. مسکو همچنین قراردادهای اقتصادی برای بازسازی سوریه را تضمین کرده است.

احتمالا مسکو به دنبال افزایش همکاری نظامی با ایران، از جمله یافتن نقشی برای نیروهای عراقی در سوریه است. گزارش ها حاکی از آن است که این اتفاق قبلا رخ داده است.

روسیه احتمالا سعی خواهد کرد با ترکیه که از برخی گروه های شورشی (تروریستی) حمایت می کند، مذاکره کند. از روز شنبه، مسکو به طور مبهم از انتقاد از ترکیه به دلیل فعالیت شورشیان خودداری کرده است. این نشان می‌دهد که روسیه در حال آماده‌سازی یک ابتکار دیپلماتیک است – شاید ابتکاری که به روسیه اجازه دهد در برخی مناطق سوریه حضور داشته باشد و در عین حال به منافع ترکیه در شمال غرب احترام بگذارد.

اگر روسیه از نظر نظامی تضعیف نمی شد، به دنبال چنین توافقی نبود. شورشیان نسبت به سال 2015 بسیار مجهزتر و هماهنگ تر هستند.

از آنجا که جنگ در اوکراین پیامدهای زیادی برای روسیه دارد، کرملین آن را جایگزینی برای جاه طلبی های خود در خاورمیانه نمی بیند. زیرا سوریه فقط یک پایگاه نظامی نیست. این کشور سنگ بنای روسیه برای داشتن یک موقعیت قدرت بزرگ است، موضوعی که می تواند نشان دهنده گستره دیپلماتیک و مخالفت آن با مداخله گری غرب باشد.

این توضیح می دهد که چرا روسیه حتی در مواجهه با جنگ پرهزینه در اوکراین به سرمایه گذاری در سوریه ادامه می دهد. مسکو ممکن است تاکتیک های خود را تغییر دهد، اما رها کردن سوریه به معنای کنار گذاشتن چیزی بسیار ارزشمندتر از سرزمین است: موقعیت روسیه به عنوان یک شریک ضروری در خاورمیانه.